نبرد تونس

نبرد تونس نبردی است در جنگ جهانی دوم که با ورود آبی- خاکی متفقین به حوالی اسفاکس در شرق تونس و همچنین با حمله به مواضع آلمانی ها در گافسا در غرب مرکز تونس آغاز شد. در ۴ فوریه ۱۹۴۳، ارتش هشتم بریتانیا از مرز لیبی گذشت و وارد تونس شد.
کنت آرتور نوئل آندرسون برنارد لاو مونت گومری
والتر نهرینگ اروین رومل هانس-یورگن برنهارد تئودور فون آرنیم
ژنرال آلمانی، اروین رومل که از سوی نیروهای مشترک المنافع بریتانیا و ایالات متحده تحت فشار بود و ارتباطش نیز با پایگاه های تدارکاتی خود قطع شده بود، سعی داشت با عملیات تدافعی مانع پیشرفت متفقین شود.

نبرد تونِس
پیروزی مسیحیان بر ترک های عثمانی در تونس، واقع در شمال افریقا، در ژوئیۀ ۱۵۳۵. در ۱۵۳۴ بارباروسا (خیرالدین)، امیرالبحر ترک، تونس را از تصرف مراکشی هایِ مسلمان درآورده بود. شارل پنجم، امپراتور اسپانیا، که این حرکت را تهدیدی برای قدرت اسپانیا در مدیترانه می دانست، نیرویی نظامی به شمال افریقا فرستاد و آندرِآَ دوریا، دریادار او، بارباروسا را در نبرد تونس شکست داد. اگرچه این پیروزی برای مسیحیان پیروزی بزرگی محسوب می شد، تأثیر چندانی بر کنترل تُرک ها نداشت و تونس مجدداً در ۱۵۴۷ به تصرف ارتش تُرک درآمد.