وخی . [وُ خی ی ] (ع اِ) ج ِ وَخْی ْ. (منتهی الارب ) (آنندراج ). به معنی قاصد. (ناظم الاطباء). رجوع به وَخْی شود.
وخی . [ وَ خی ی ] (ع اِ) ج ِ وَخْی ْ. (منتهی الارب ). رجوع به وَخْی ْ شود.
وخی . [ وَ ] (ص نسبی ) منسوب است به وخان که نام شهری است از حدود ماوراءالنهر. ج ، وخیان : خمداد جایی است که اندر وی بت خانه های وخیان است . (حدود العالم ). و از حدود وی روی نمد زین و تیر وخی خیزد. (حدود العالم ). رجوع به وخان شود.
وخی . [ وَخ ْی ْ ] (ع اِ) آهنگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ). قصد و آهنگ . (ناظم الاطباء). || راه معتمد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || قاصد. ج ، وُخی ّ، وَخی ّ. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || جهت . (منتهی الارب ). سمت . (منتهی الارب ) (آنندراج ). سمت و جهت . (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || (مص ) رفتن یا میانه رفتن یعنی نه آهسته و نه شتاب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رفتن . (تاج المصادر بیهقی ). || آهنگ نمودن . (منتهی الارب ). قصد کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (ناظم الاطباء). || روی آوردن به چیزی .(منتهی الارب ). توجه کردن به جایی . (ناظم الاطباء).
(همدانی) برخیز ، بلند شو.
برخیز.
وَخی. در لهجۀ شیرین اصفهانی به معنای «برخیز» به کار می رود. این کلمه فعل امر است که گاهی به صورت خواهش بیان می شود . عبارتی مثل «وَخیزادی» از مشتقات همین کلمه است و معنی یک جملۀ سوالی کامل را می دهد ( وَخیزادی؟ یعنی:آیا تو از جای خود بلند شدی ؟)؛ یا ( وَخزا، یعنی بلند شو ، از جایت تکان بخور).
بلند شو
وَخی . بلند شو
برخیز، بلند شو، پا شو
برخیز، بلند شو
وَخی در لهجه اصفهانی یعنی برخیز
بلندشو، پاشو
از جا بلند شدن-برخاستن-
