دعا کرده

که وی را دعا کرده باشند .

دعاکرده. [ دُک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) که وی را دعا کرده باشند. که مورد دعای خیر دیگران واقع شده باشد :
دعا کردنش بین چه در پرده بود
همانا که شاهی دعاکرده بود. || ( در معنی فاعلی ) دعاگفته. دیگری را دعاکرده :
با دست بلورین تو پنجه نتوان کرد
رفتیم دعاکرده و دشنام شنیده.