دعدعه

( دعدعة ) دعدعة. [ دَ دَ ع َ ] ( ع مص ) به آهستگی دویدن. ( از منتهی الارب ). با کندی و پیچیدن دویدن. ( از اقرب الموارد ). || پر کردن کاسه را. ( از منتهی الارب ). پر کردن جفنه. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از اقرب الموارد ). || جنبانیدن خنور و پیمانه را تا بیشتر پر شود. ( از منتهی الارب ). تکان دادن مکیال و پیمانه و جز آن تا چیزی در آن جای گیرد، و یا تا بکمال پر شود. ( از اقرب الموارد ). || بانگ برزدن بز را. ( از منتهی الارب ). خواندن گوسفند. ( تاج المصادر بیهقی ). و گویند آن اختصاص به بز دارد. ( از اقرب الموارد ). || گفتن «دعدع » شخص افتاده و لغزیده را. ( از اقرب الموارد ) ( از تاج المصادر بیهقی ). دِعداع. ( اقرب الموارد ). و رجوع به دِعداع شود.