قمقم . [ ق ِ ق ِ ] (ع اِ) غوره ٔ خشک . (منتهی الارب ). غوره ٔ خرمای خشک . || پَر. (اقرب الموارد).
قمقم
لغت نامه دهخدا
قمقم. [ ق ِ ق ِ ] ( ع اِ ) غوره خشک. ( منتهی الارب ). غوره خرمای خشک. || پَر. ( اقرب الموارد ).
قمقم. [ ق ُ ق ُ ] ( ع اِ ) سبو. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || حلقوم. ( اقرب الموارد ). نای گلو. ( منتهی الارب ). || ظرف و آوند عطار. ( اقرب الموارد ). کُمکُم. ( منتهی الارب ). || ظرفی است مسین که آب را در آن گرم کنند و آن را محم نامند و مردم شام آن را غلایه خوانند. ( اقرب الموارد از مصباح ). اصمعی گوید این کلمه رومی معرب است ، عرب آن را به کار برده ودر اشعار شیوا نیز آمده. ( المعرب جوالیقی ). || در مثل گویند: علی هذا دار القمقم ؛ ای الی هذاصار معنی الخیر و این مثل را درباره مردی زنند که به کارها خبیر باشد. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).
قمقم. [ ق ُ ق ُ ] ( ع اِ ) سبو. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || حلقوم. ( اقرب الموارد ). نای گلو. ( منتهی الارب ). || ظرف و آوند عطار. ( اقرب الموارد ). کُمکُم. ( منتهی الارب ). || ظرفی است مسین که آب را در آن گرم کنند و آن را محم نامند و مردم شام آن را غلایه خوانند. ( اقرب الموارد از مصباح ). اصمعی گوید این کلمه رومی معرب است ، عرب آن را به کار برده ودر اشعار شیوا نیز آمده. ( المعرب جوالیقی ). || در مثل گویند: علی هذا دار القمقم ؛ ای الی هذاصار معنی الخیر و این مثل را درباره مردی زنند که به کارها خبیر باشد. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ).
قمقم . [ ق ُ ق ُ ] (ع اِ) سبو. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || حلقوم . (اقرب الموارد). نای گلو. (منتهی الارب ). || ظرف و آوند عطار. (اقرب الموارد). کُمکُم . (منتهی الارب ). || ظرفی است مسین که آب را در آن گرم کنند و آن را محم نامند و مردم شام آن را غلایه خوانند. (اقرب الموارد از مصباح ). اصمعی گوید این کلمه رومی معرب است ، عرب آن را به کار برده ودر اشعار شیوا نیز آمده . (المعرب جوالیقی ). || در مثل گویند: علی هذا دار القمقم ؛ ای الی هذاصار معنی الخیر و این مثل را درباره ٔ مردی زنند که به کارها خبیر باشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: