عبدالله بن جحش

عبدالله پسر جحش یا عبدالله بن جحش (متولد ۵۸۶؛ مرگ ۶۲۵ میلادی) پسر عمه و صحابه محمد بود.
او به خاطر فرماندهی سریه نخله، از محمد لقب امیرالمؤمنین را گرفته بود.
عبدالله در جنگ احد توسط اخناس بن شریق کشته شد. به روایت خانواده اش، مخالفینش، گوش ها و بینی جنازه او را بریدند.

[ویکی شیعه] عبدالله بن جَحْش از اولین مسلمانان و از مهاجران به حبشه بود. عبدالله پسر عمه پیامبر اسلام بود و در جنگ بدر و جنگ احد شرکت داشت. او در جنگ احد شهید شد و بدنش مثله گردید. عبدالله به همراه حمزه بن عبدالمطلب که دایی اش بود، در یک قبر دفن شد.
عبدالله در سال دوم هجری فرمانده سریه ای شد که در آن یک نفر از قریش را کشته و دو نفر را اسیر کردند.
پدر عبدالله، جحش بن رِئاب و مادرش اُمَیمَة دختر عبدالمطلب و عمه پیامبر اسلام بود. عبدالله با کنیه أبامحمد هم پیمان قبیله بنی عبدالشمس بود.