لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">فرداجی. [ ف َ ] ( ص نسبی ) منسوب به فرداج که نام جد خاندانی است. ( از سمعانی ). <hr>فرداجی. [ ف َ ] ( اِخ ) محمدبن برکةبن الفرداج الحلبی القنسری الفرداجی ، مکنی به ابوبکر. از احمدبن هاشم انطاکی روایت کند و از وی ابوبکربن المقری روایت دارد. ( لباب الانساب ).</div>

فرداجی. [ ف َ ] ( ص نسبی ) منسوب به فرداج که نام جد خاندانی است. ( از سمعانی ). فرداجی. [ ف َ ] ( اِخ ) محمدبن برکةبن الفرداج الحلبی القنسری الفرداجی ، مکنی به ابوبکر. از احمدبن هاشم انطاکی روایت کند و از وی ابوبکربن المقری روایت دارد. ( لباب الانساب ).

فرداجی . [ ف َ ] (اِخ ) محمدبن برکةبن الفرداج الحلبی القنسری الفرداجی ، مکنی به ابوبکر. از احمدبن هاشم انطاکی روایت کند و از وی ابوبکربن المقری روایت دارد. (لباب الانساب ).

فرداجی . [ ف َ ] (اِخ ) محمدبن برکةبن الفرداج الحلبی القنسری الفرداجی ، مکنی به ابوبکر. از احمدبن هاشم انطاکی روایت کند و از وی ابوبکربن المقری روایت دارد. (لباب الانساب ).