یکی از روحانیون مسیحی
ازب
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ازب . [ اَ ] (ع مص ) جاری شدن آب : ازب الماء. || نشخوار نکردن : ازبت الابل . || سخت شدن : ازب الشی ُٔ. (منتهی الارب ).
ازب . [ اَ زَب ب ] (اِخ ) نام شیطانی از شیاطین .
ازب. [ اَ ] ( ع مص ) جاری شدن آب : ازب الماء. || نشخوار نکردن : ازبت الابل. || سخت شدن : ازب الشی ُٔ. ( منتهی الارب ).
ازب. [ اَ زِ ] ( ع ص ) دراز. طویل. ازیب.
ازب. [ اَ زَب ب ] ( ع ص ) بسیار موی ابرو. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). آنکه موی ابرو بسیار دارد.( مهذب الاسماء ). بسیارموی از مردم و شتر. درازموی. مؤنث : زَبّاء. ( منتهی الارب ). ج ، زُب . ( مهذب الاسماء ). || عام ازب ؛ سال فراخی و ارزانی. سال بسیارعلف. ( منتهی الارب ). فراخ سال پرگیاه و پرغله. || رمح ٌ ازب ؛ نیزه باریک سر. ( منتهی الارب ).
ازب. [ اِ ] ( ع ص ) مرد کوتاه و ستبر وزیرک. || لئیم. || زشت روی. || لاغر باریک مفاصل که شکم و اسفل بدن وی فربه باشد و استخوانش همچنان باریک بود. ( منتهی الارب ).
ازب. [ اَ زَب ب ] ( اِخ ) نام شیطانی از شیاطین.
ازب. [ اَ زُب ب ] ( ع اِ ) ج ِ زُب . ( منتهی الارب ).
ازب. [ اُ زِ ] ( اِخ ) اوسویوس. مرحوم پیرنیا در ایران باستان آورده است : یکی از روحانیون مسیحی ، مولد فلسطین. وی در بیت المقدس و انطاکیه تحصیلات خود را باتمام رسانید و از پیروان فلسفه افلاطون گردید، زمان حیات او 263 - 340 م. است. این شخص کتب زیاد راجع بتاریخ عیسویت و قسطنطین اول امپراطور روم نوشته. کتاب او را راجع بامپراطور مزبور شبیه بکتاب کزنفون راجع بکوروش بزرگ ( سیروپدی ) میدانند. او را پدر تاریخ عیسویت خوانده اند. ازکتب تاریخی وی ، کتابی است که در آن تاریخ کلیسا را از ابتدای ظهور مذهب عیسوی تا 324 م. شرح داده. وی از کتابخانه های مذهبی و دفترخانه های دولتی استفاده کرده و اسلوب انشاء وی را ستوده اند. ازب علاقه مند بود که علل وقایع را روشن کند و گذشته های دور را با اوضاع زمان خویش ارتباط دهد. کتاب او حاوی اطلاعات بسیار راجع بمشرق قدیم و ایران است. ( ایران باستان ص 89 ).
ازب. [ اَ زِ ] ( ع ص ) دراز. طویل. ازیب.
ازب. [ اَ زَب ب ] ( ع ص ) بسیار موی ابرو. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). آنکه موی ابرو بسیار دارد.( مهذب الاسماء ). بسیارموی از مردم و شتر. درازموی. مؤنث : زَبّاء. ( منتهی الارب ). ج ، زُب . ( مهذب الاسماء ). || عام ازب ؛ سال فراخی و ارزانی. سال بسیارعلف. ( منتهی الارب ). فراخ سال پرگیاه و پرغله. || رمح ٌ ازب ؛ نیزه باریک سر. ( منتهی الارب ).
ازب. [ اِ ] ( ع ص ) مرد کوتاه و ستبر وزیرک. || لئیم. || زشت روی. || لاغر باریک مفاصل که شکم و اسفل بدن وی فربه باشد و استخوانش همچنان باریک بود. ( منتهی الارب ).
ازب. [ اَ زَب ب ] ( اِخ ) نام شیطانی از شیاطین.
ازب. [ اَ زُب ب ] ( ع اِ ) ج ِ زُب . ( منتهی الارب ).
ازب. [ اُ زِ ] ( اِخ ) اوسویوس. مرحوم پیرنیا در ایران باستان آورده است : یکی از روحانیون مسیحی ، مولد فلسطین. وی در بیت المقدس و انطاکیه تحصیلات خود را باتمام رسانید و از پیروان فلسفه افلاطون گردید، زمان حیات او 263 - 340 م. است. این شخص کتب زیاد راجع بتاریخ عیسویت و قسطنطین اول امپراطور روم نوشته. کتاب او را راجع بامپراطور مزبور شبیه بکتاب کزنفون راجع بکوروش بزرگ ( سیروپدی ) میدانند. او را پدر تاریخ عیسویت خوانده اند. ازکتب تاریخی وی ، کتابی است که در آن تاریخ کلیسا را از ابتدای ظهور مذهب عیسوی تا 324 م. شرح داده. وی از کتابخانه های مذهبی و دفترخانه های دولتی استفاده کرده و اسلوب انشاء وی را ستوده اند. ازب علاقه مند بود که علل وقایع را روشن کند و گذشته های دور را با اوضاع زمان خویش ارتباط دهد. کتاب او حاوی اطلاعات بسیار راجع بمشرق قدیم و ایران است. ( ایران باستان ص 89 ).
ازب . [ اَ زَب ب ] (ع ص ) بسیار موی ابرو. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). آنکه موی ابرو بسیار دارد.(مهذب الاسماء). بسیارموی از مردم و شتر. درازموی . مؤنث : زَبّاء. (منتهی الارب ). ج ، زُب ّ. (مهذب الاسماء). || عام ازب ّ؛ سال فراخی و ارزانی . سال بسیارعلف . (منتهی الارب ). فراخ سال پرگیاه و پرغله . || رمح ٌ ازب ؛ نیزه ٔ باریک سر. (منتهی الارب ).
ازب . [ اَ زِ ] (ع ص ) دراز. طویل . ازیب .
ازب . [ اَ زُب ب ] (ع اِ) ج ِ زُب ّ. (منتهی الارب ).
ازب . [ اِ ] (ع ص ) مرد کوتاه و ستبر وزیرک . || لئیم . || زشت روی . || لاغر باریک مفاصل که شکم و اسفل بدن وی فربه باشد و استخوانش همچنان باریک بود. (منتهی الارب ).
ازب . [ اُ زِ ] (اِخ ) اوسویوس . مرحوم پیرنیا در ایران باستان آورده است : یکی از روحانیون مسیحی ، مولد فلسطین . وی در بیت المقدس و انطاکیه تحصیلات خود را باتمام رسانید و از پیروان فلسفه ٔ افلاطون گردید، زمان حیات او 263 - 340 م . است . این شخص کتب زیاد راجع بتاریخ عیسویت و قسطنطین اول امپراطور روم نوشته . کتاب او را راجع بامپراطور مزبور شبیه بکتاب کزنفون راجع بکوروش بزرگ (سیروپدی ) میدانند. او را پدر تاریخ عیسویت خوانده اند. ازکتب تاریخی وی ، کتابی است که در آن تاریخ کلیسا را از ابتدای ظهور مذهب عیسوی تا 324 م . شرح داده . وی از کتابخانه های مذهبی و دفترخانه های دولتی استفاده کرده و اسلوب انشاء وی را ستوده اند. ازب علاقه مند بود که علل وقایع را روشن کند و گذشته های دور را با اوضاع زمان خویش ارتباط دهد. کتاب او حاوی اطلاعات بسیار راجع بمشرق قدیم و ایران است . (ایران باستان ص 89).
گویش مازنی
/azeb/ مجرد - پسر یا مرد بی زن
۱مجرد ۲پسر یا مرد بی زن
کلمات دیگر: