( آزدار ) آزمند حریص
( اسم ) آزاد
( اسم ) آزاد
ازدار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( آزدار ) آزدار. ( نف مرکب ) آزمند. آزور. ولوع. حریص. مولع.
ازدار. [ اِ ] ( ع مص ) بازگردانیدن. ( منتهی الارب ). اِصدار.
ازدار. [ اَ ] ( اِ مرکب ) نامی است که در لاهیجان بدرخت آزاد دهند و نامی است که در علی آباد - حاجیلر به ( ( زلگووا ( پلانیرا ) کرناتا ) ) میدهند و نامهای دیگر آن در آستارا نیل ، و در گردنه چناران آقچه آغاچ است و چوب آن نهایت قابل انحنا است و در رشت چانچو از آن کنند. رجوع به ازاد شود.
ازدار. [ اِ ] ( ع مص ) بازگردانیدن. ( منتهی الارب ). اِصدار.
ازدار. [ اَ ] ( اِ مرکب ) نامی است که در لاهیجان بدرخت آزاد دهند و نامی است که در علی آباد - حاجیلر به ( ( زلگووا ( پلانیرا ) کرناتا ) ) میدهند و نامهای دیگر آن در آستارا نیل ، و در گردنه چناران آقچه آغاچ است و چوب آن نهایت قابل انحنا است و در رشت چانچو از آن کنند. رجوع به ازاد شود.
ازدار. [ اَ ] (اِ مرکب ) نامی است که در لاهیجان بدرخت آزاد دهند و نامی است که در علی آباد - حاجیلر به ((زلگووا (پلانیرا) کرناتا)) میدهند و نامهای دیگر آن در آستارا نیل ، و در گردنه ٔ چناران آقچه آغاچ است و چوب آن نهایت قابل انحنا است و در رشت چانچو از آن کنند. رجوع به ازاد شود.
ازدار. [ اِ ] (ع مص ) بازگردانیدن . (منتهی الارب ). اِصدار.
گویش مازنی
/ezdaar/ درخت آزاد
درخت آزاد
کلمات دیگر: