تنگی
ازق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ازق. [ اَ زَ / اَ ] ( ع مص ) تنگ شدن ، چنانکه سینه : ازق صدره. || غمگین گردیدن. || تنگ آمدن در جنگ. ( منتهی الارب ).
ازق. [ اَ زَ ] ( ع اِ ) تنگی. ( منتهی الارب ). ضیق.
ازق. [ اَ زَ ] ( ع اِ ) تنگی. ( منتهی الارب ). ضیق.
ازق . [ اَ زَ ] (ع اِ) تنگی . (منتهی الارب ). ضیق .
ازق . [ اَ زَ / اَ ] (ع مص ) تنگ شدن ، چنانکه سینه : ازق صدره . || غمگین گردیدن . || تنگ آمدن در جنگ . (منتهی الارب ).
گویش مازنی
( آزق ) /aazegh/ ارزان & آذوقه خوراکی - خرج
کلمات دیگر: