میدان بینایی

میدان بینایی (به انگلیسی: Visual field) که گاهی با میدان دید اشتباه گرفته می شود، میدان و محدوده ایست که از یک تصویر در مغز نقش می بندد. میدان دید هر آنچه را که در یک زمان معین باعث می شود که نور بازتاب آن، بر روی شبکیه قرار بگیرند، می باشد و سپس این ورودی توسط دستگاه بینایی، به عنوان خروجی پردازش در درون مغز تصویری ارائه می دهد که میدان بینایی نام دارد.
در اپتومتری و چشم پزشکی برای تعیین علت بیماری هایی که باعث اسکوتوما (لکه یا نقطه سیاه در میدان دید) یا حتی از دست دادن بینایی یا کاهش حساسیت آستانه تحریک در چشم و اینکه این علت وابسته به میدان بینایی بیمار است یا نه، از آزمون میدان بینایی استفاده می شود.
میدان بینایی در پژوهش های روانشناسی درون نگر، آرایه ای فضایی از حواس بصری موجود برای مشاهدات است.
میدان بینایی طبیعی در انسان دارای گستردگی حدود ۶۰ درجه بسمت بینی (یا به سمت داخل) و تا ۱۰۰ درجه در سمت دور از بینی (یا به سمت خارج) در محور بینایی افقی هر چشم، و نیز حدود ۶۰ درجه روبه بالا و ۷۵ درجه روبه پایین در محور دید عمودی می باشد.

میدان بینایی (visual field)
محدودۀ دید، بدون الزام به حرکت دادن سر و چشم. در حالتی که هر دو چشم باز باشند و به جلو نگاه کنند، این منطقه میدان بینایی دو چشمی نامیده می شود. اگر یک چشم بسته شود، این منطقه میدان بینایی یک چشمی است. در خارج از مرکز میدان بینایی، اشیاء سفید بسیار بهتر از اشیاء رنگی دیده می شوند.