دهی است بجرجان .
برقان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
برقان . [ ب ُ ] (ع ص ) تابان و درخشان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). براق . || ملخ متلون . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). برقانة یکی ِ آن . (منتهی الارب ).
برقان ناقه ؛ برداشتن شتر ماده دم خود را و آبستنی نمودن وقتیکه آبستن نباشد. ( منتهی الارب ). رجوع به برق شود.
برقان. [ ب َ رَ ] ( ع مص ) درخشیدن. ( منتهی الارب ) ( ترجمان علامه جرجانی ، ترتیب عادل بن علی ) ( ناظم الاطباء ) ( تاج المصادر بیهقی ). بریق. درخشیدن یا برق آوردن آسمان. || برق زدن. پیدا شدن آذرخش. || ترسانیدن و بیم کردن کسی. || برقان طعام بزیت یا روغن ؛ اندکی زیت یا روغن در آن ریختن. || برقان نجم ؛ برآمدن ستاره. || برقان مراءة؛ آراسته شدن و زینت گرفتن زن.
برقان. [ ب ُ ] ( ع ص ) تابان و درخشان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). براق. || ملخ متلون. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). برقانة یکی ِ آن. ( منتهی الارب ).
برقان. [ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ بَرَق. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بره ها. رجوع به برق شود.
برقان. [ ب ِ ] ( اِخ ) دهی است به خوارزم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( انساب سمعانی ). قریه ای از کاث در مشرق جیحون میان کاث و جرجانیه به دروازه راه از خوارزم.
برقان. [ ب َ رَ ] ( اِخ ) برغان. رجوع به برغان شود.
برقان. [ ب ُ ] ( اِخ ) دهی است به جرجان. ( ریحانة الادب ).
برقان. [ ب َ رَ ] ( ع مص ) درخشیدن. ( منتهی الارب ) ( ترجمان علامه جرجانی ، ترتیب عادل بن علی ) ( ناظم الاطباء ) ( تاج المصادر بیهقی ). بریق. درخشیدن یا برق آوردن آسمان. || برق زدن. پیدا شدن آذرخش. || ترسانیدن و بیم کردن کسی. || برقان طعام بزیت یا روغن ؛ اندکی زیت یا روغن در آن ریختن. || برقان نجم ؛ برآمدن ستاره. || برقان مراءة؛ آراسته شدن و زینت گرفتن زن.
برقان. [ ب ُ ] ( ع ص ) تابان و درخشان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). براق. || ملخ متلون. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). برقانة یکی ِ آن. ( منتهی الارب ).
برقان. [ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ بَرَق. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بره ها. رجوع به برق شود.
برقان. [ ب ِ ] ( اِخ ) دهی است به خوارزم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( انساب سمعانی ). قریه ای از کاث در مشرق جیحون میان کاث و جرجانیه به دروازه راه از خوارزم.
برقان. [ ب َ رَ ] ( اِخ ) برغان. رجوع به برغان شود.
برقان. [ ب ُ ] ( اِخ ) دهی است به جرجان. ( ریحانة الادب ).
برقان . [ ب َ رَ ] (اِخ ) برغان . رجوع به برغان شود.
برقان . [ ب ِ ] (اِخ ) دهی است به خوارزم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (انساب سمعانی ). قریه ای از کاث در مشرق جیحون میان کاث و جرجانیه به دروازه راه از خوارزم .
برقان . [ ب ُ ] (اِخ ) دهی است به جرجان . (ریحانة الادب ).
برقان . [ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ بَرَق . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بره ها. رجوع به برق شود.
برقان ناقه ؛ برداشتن شتر ماده دم خود را و آبستنی نمودن وقتیکه آبستن نباشد. (منتهی الارب ). رجوع به برق شود.
برقان . [ ب َ رَ ] (ع مص ) درخشیدن . (منتهی الارب ) (ترجمان علامه ٔ جرجانی ، ترتیب عادل بن علی ) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی ). بریق . درخشیدن یا برق آوردن آسمان . || برق زدن . پیدا شدن آذرخش . || ترسانیدن و بیم کردن کسی . || برقان طعام بزیت یا روغن ؛ اندکی زیت یا روغن در آن ریختن . || برقان نجم ؛ برآمدن ستاره . || برقان مراءة؛ آراسته شدن و زینت گرفتن زن .
کلمات دیگر: