( صفت ) ۱- خدمتکاری که تازه بسر خدمت رفته باشد نوکر تازه . ۲- تازه نفس خوش خدمت چابک .
تازه خدمت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تازه خدمت. [ زَ / زِ خ ِ م َ ] ( ص مرکب ) نوکر و خدمتگاری که تازه بسر خدمت آمده باشد. ( ناظم الاطباء ). || مجازاً، خوش خدمت. تازه نفس. چابک :
بهار آمد آنگه سلیمان اساس
از او دیو زرد خزان در هراس
بپایین تخت روان حباب
پریزاد گل تازه خدمت چو آب.
بهار آمد آنگه سلیمان اساس
از او دیو زرد خزان در هراس
بپایین تخت روان حباب
پریزاد گل تازه خدمت چو آب.
طغرا ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: