پرورنده باد موزون کننده باد
باد پرور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بادپرور. [ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) پرورنده باد. موزون کننده باد ( نفس )، و آن صفت نی باشد :
مار زبان بریده نگر نای روز عید
سوراخ مار در شکم بادپرورش.
مار زبان بریده نگر نای روز عید
سوراخ مار در شکم بادپرورش.
خاقانی.
کلمات دیگر: