کلمه جو
صفحه اصلی

ثوه

لغت نامه دهخدا

( ثوة ) ثوة. [ ث َوْ وَ ] ( ع اِ ) سنگ توده پست که در صحرا سازند بجهت نشان. ( منتهی الارب ).

ثوة. [ ث ُوْ وَ ] ( ع اِ ) قماش خانه. || جامه گروهه که بالای میخ بندند و بر آن مشک شیر بجنبانند، تا مشک دریده و پاره نگردد. || پشته که از سنگ و گل سازند بجهت علامت. || زیرانداز مشک که وقت جنباندن زیر آن افکنند تا به خاک آلوده نگردد. ج ِ ثَوی ِّ.

ثوة. [ ث َوْ وَ ] (ع اِ) سنگ توده ٔ پست که در صحرا سازند بجهت نشان . (منتهی الارب ).


ثوة. [ ث ُوْ وَ ] (ع اِ) قماش خانه . || جامه ٔ گروهه که بالای میخ بندند و بر آن مشک شیر بجنبانند، تا مشک دریده و پاره نگردد. || پشته که از سنگ و گل سازند بجهت علامت . || زیرانداز مشک که وقت جنباندن زیر آن افکنند تا به خاک آلوده نگردد. ج ِ ثَوی ِّ.



کلمات دیگر: