بادی که از مقعد بیرون اید
باد پسین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باد پسین. [ دِ پ َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بمعنی ضرطه. بادی که از مقعد بیرون آید. ابوالمعالی در هجا گوید :
وقت گفتن از دهانش آنچنان آید نفس
ترب میخورده که بویش آمد از باد پسین.
وقت گفتن از دهانش آنچنان آید نفس
ترب میخورده که بویش آمد از باد پسین.
( فرهنگ شعوری ج 1 ورق 179 ).
رجوع به باد شود. || اقبال و سعادت آینده. ( ناظم الاطباء: باد ). || باد دبور.( ناظم الاطباء ).کلمات دیگر: