ده زبان

( صفت ) ۱ - دارای ده زبان . ۲ - ده دله

ده زبان. [ دَه ْ زَ ] ( ص مرکب ) که به ده زبان سخن گوید. || کنایه از کسی که هر بار یک گونه حرف زند. متلون. مقابل یک دل و یک زبان :
دلارام گفت ای شه نیکدان
نه هر زن دودل باشد و ده زبان.در گوشه ای بمیر و پی توشه حیات
خود را چو خوشه پیش خسان ده زبان مخواه .و هر که چون سوسن ده زبان و چون لاله دو روی گشتست روزگارش به خنجر تیز چون بنفشه زبان از راه قفا بیرون کشیده است. ( سندبادنامه ص 17 ).
کای سوسن ده زبان چه بودت
کاندیشه من زبان ربودت.