تعنت کردن

سرزنش کردن بد گویی کردن

تعنت کردن.[ ت َ ع َن ْ ن ُ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) سرزنش کردن. بدگویی کردن. ملامت کردن. عیب جویی از کسی کردن :
گرفتم که خود هستی از عیب پاک
تعنت مکن بر من عیبناک.تعنت کنندش گر اندک خور است
که مالش مگر روزی دیگر است.اگر هزار تعنت کنی و طعنه زنی
من این طریق محبت ز دست نگذارم.کجایی ای که تعنت کنی و طعنه زنی
تو در کناری و ما اوفتاده در غرقاب.