خوابیدنکی

بهیئت خوابیده یا عمل خوابیدن

خوابیدنکی. [ خوا / خا دَ ن َ ] ( ق مرکب ) بهیئت خوابیده. بحالت خوابیده. چون : خوابیدنکی غذا خورد.