دلیر یا آنکه هر ساعت خورد و بسیار نخورد .
خوات
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوات . [ خ َ ] (ع اِ) آواز بال عقاب هنگام فرودآمدن از هوا. || آواز تندر و توجبه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خوات . [ خ َ ] (ع مص ) فرودآمدن باز از هوا برشکار تا بگیرد آن را. خوت . منه : خاتت العقاب . || کم و اندک گردانیدن مرد مال خود را. خوت . منه : خات الرجل . || شکستن عهد و پیمان . خوت .(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خوات . [ خ َوْ وا ] (ع ص )دلیر. || آن که هر ساعت خورد و بسیار نخورد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خوات. [ خ َ ] ( ع اِ ) آواز بال عقاب هنگام فرودآمدن از هوا. || آواز تندر و توجبه. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوات. [ خ َ ] ( ع مص ) فرودآمدن باز از هوا برشکار تا بگیرد آن را. خوت. منه : خاتت العقاب. || کم و اندک گردانیدن مرد مال خود را. خوت. منه : خات الرجل. || شکستن عهد و پیمان. خوت.( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوات. [ خ َوْ وا ] ( ع ص )دلیر. || آن که هر ساعت خورد و بسیار نخورد. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوات. [ خ َ ] ( ع مص ) فرودآمدن باز از هوا برشکار تا بگیرد آن را. خوت. منه : خاتت العقاب. || کم و اندک گردانیدن مرد مال خود را. خوت. منه : خات الرجل. || شکستن عهد و پیمان. خوت.( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خوات. [ خ َوْ وا ] ( ع ص )دلیر. || آن که هر ساعت خورد و بسیار نخورد. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
کلمات دیگر: