برگ ریزان زرد شدن برگ .
برگ رزان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
برگ رزان. [ ب َ گ ِ رَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) برگ مو :
بجملگی همه زاسبان درآمدند به خاک
بسان برگ رزان از نهیب باد خزان.
چون برگ رزان ز باد آبانی.
برگ رزان. [ ب َرْگ ْ رِ ] ( اِ مرکب ) برگ ریزان. ( ناظم الاطباء ). زرد شدن برگ. فصل پائیز. خزان :
برگ رزان بود نهال امل
طرفه بهار است که در عمر ماست.
بجملگی همه زاسبان درآمدند به خاک
بسان برگ رزان از نهیب باد خزان.
قطران.
وز چرخ ستارگان فروریزدچون برگ رزان ز باد آبانی.
ناصرخسرو.
برگ رزان. [ ب َرْگ ْ رِ ] ( اِ مرکب ) برگ ریزان. ( ناظم الاطباء ). زرد شدن برگ. فصل پائیز. خزان :
برگ رزان بود نهال امل
طرفه بهار است که در عمر ماست.
محمد مؤمن.
برگ رزان . [ ب َ گ ِ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) برگ مو :
بجملگی همه زاسبان درآمدند به خاک
بسان برگ رزان از نهیب باد خزان .
وز چرخ ستارگان فروریزد
چون برگ رزان ز باد آبانی .
بجملگی همه زاسبان درآمدند به خاک
بسان برگ رزان از نهیب باد خزان .
قطران .
وز چرخ ستارگان فروریزد
چون برگ رزان ز باد آبانی .
ناصرخسرو.
برگ رزان . [ ب َرْگ ْ رِ ] (اِ مرکب ) برگ ریزان . (ناظم الاطباء). زرد شدن برگ . فصل پائیز. خزان :
برگ رزان بود نهال امل
طرفه بهار است که در عمر ماست .
برگ رزان بود نهال امل
طرفه بهار است که در عمر ماست .
محمد مؤمن .
کلمات دیگر: