پتاح

پتاح در اسطوره شناسی مصر باستان، به عنوان خالق شهر ممفیس یاد شده است. الههٔ صنعتگران و معماران است. او همسر سکمت و پدر نفرتم می باشد. او همچنین به عنوان پدر ایمهوتپ فرزانه مورد احترام است. معادل او در خدایان یونانی هفااستوس می باشد.
پتاح به عنوان خالقی که پیش از هرچیزی وجود داشته در نظر گرفته می شود و به دلیل اشتیاقش اندیشهٔ جهان شکل گرفت. در ابتدا به دلیل اندیشهٔ پتاح جهان به وجود آمد. گفته می شود که:پتاح با استفاده از اندیشهٔ قلب خود جهان را به وجود آورد و به جادوی جهان زندگی داد.
معبد پتاح در شهر ممفیس است. در زمان های قدیم خدای این پایتخت بوده است.
کهن ترین فلسفه جهان مربوط به پتاح و حوتپ می باشد. پاپیروس های بدست آمده نشان می دهد۲۸۸۰قبل از میلاد، این دو برای فرزند خود احکامی فلسفی و روانشناسی نوشته اند

پتاح (Ptah)
در اساطیر مصر، خدای کوزه گر، تجسم قدرت آفرینش. پرستشگاهش در ممفیس بود. او را به صورت مومیایی یا مجسمۀ انسانی بدوی تصویر کرده اند که یک اَنخ، نماد زندگی، به دست دارد. گفته می شد که او پدر ایم حوتپ، طبیب و معمار افسانه ای، بوده است. در زمان فرمانروایی سلسلۀ اول (ح ۳۰۵۰پ م)، هنگامی که ممفیس، پایتخت مصر متحد شد، پتاح اهمیت یافت. او با سوکار، خدای تدفین، یکی شد و به اتفاق سِخمِت، الههای با کلۀ شیر، و پسرشان نِفِرتم، خدای جوانی که شکوفۀ نیلوفر آبی سربندش بود، مثلثی را تشکیل داد. به دنبال وحدت کاهنان ممفیس و هِلیوپولیس، هشت خدای خلقت را اعضای بدن پتاح، خالق کل، اعلام کردند. یکی از شکل های پتاح خدایی به نام اور بود، که همانند آتوم در دستگاه هلیوپولیسی بود.