پای پرانتزی (به انگلیسی: Genu Varum) نامیده می شود. در حالت طبیعی ایستاده با زانوهای صاف، زمانی که قوزک ها کنار یکدیگر قرار گرفته اند، نباید فاصله چندانی بین زانوها وجود داشته باشد. اگر به هر دلیلی فاصله بین زانوها افزایش یابد، درحالی که قوزک ها به هم چسبیده اند پای پرانتزی (ژنوواروم) نامیده می شود.
عدم هماهنگی در صفحه رشد(در کودکان)
چاقی یا وزن زیاد
زود راه افتادن کودک
استفاده از کهنه زیاد (پوشاک زیاد) برای بچه
کوتاهی عضلات نیم غشایی و نیم وتری
ضعف عضله دوسر رانی
بیماریی های که باعث کاهش ماده معدنی استخوان می شوند (مثلاً بیماری راشیتیسم و استئومالاسی)
به دنبال ضربات وارده (به ویژه به صفحه رشد)
آرتروز (استئوآرتریت)
پارگی رباطهای زانو
شکستگی های انتهایی استخوان ران که منجربه بد جوش خوردن شده اند
شکستگی قسمت فوقانی استخوان درشت نی (به علت بد جوش خوردن)
بیماری پاژه
آرتریت روماتویید
به علت کمانی شدن پاها در این بیماری اصطلاح پای پرانتزی به کار می رود. در حالت پرانتزی شدن ساق پاها به سمت داخل انحراف می یابد.
پرانتزی شکل شدن پاها در اطفالی که تازه شروع به «راه رفتن» کرده اند معمولاً خود به خود اصلاح می شود. به این نوع از پرانتزی شدن زانوها، اصطلاح فیزیولوژیک بودن به کار می رود. این وضعیت معمولاً تا هیجده ماهگی برطرف می شود و بنابراین نیاز به درمان خاصی ندارد. عقیده بر این است که چنین وضعیتی (پرانتزی شدن فیزیولوژیک) در کودکانی که زودتر از حالت طبیعی راه می افتند شایع تر است.
درجات خفیف پرانتزی شدن در اطفال شایع است. این نوع تغییر به درمان نیازی ندارد. البته اگر تغییر شکل ایجاد شده تا پایان دوران کودکی اصلاح نشده باشد نیاز به درمان دارد.
عدم هماهنگی در صفحه رشد(در کودکان)
چاقی یا وزن زیاد
زود راه افتادن کودک
استفاده از کهنه زیاد (پوشاک زیاد) برای بچه
کوتاهی عضلات نیم غشایی و نیم وتری
ضعف عضله دوسر رانی
بیماریی های که باعث کاهش ماده معدنی استخوان می شوند (مثلاً بیماری راشیتیسم و استئومالاسی)
به دنبال ضربات وارده (به ویژه به صفحه رشد)
آرتروز (استئوآرتریت)
پارگی رباطهای زانو
شکستگی های انتهایی استخوان ران که منجربه بد جوش خوردن شده اند
شکستگی قسمت فوقانی استخوان درشت نی (به علت بد جوش خوردن)
بیماری پاژه
آرتریت روماتویید
به علت کمانی شدن پاها در این بیماری اصطلاح پای پرانتزی به کار می رود. در حالت پرانتزی شدن ساق پاها به سمت داخل انحراف می یابد.
پرانتزی شکل شدن پاها در اطفالی که تازه شروع به «راه رفتن» کرده اند معمولاً خود به خود اصلاح می شود. به این نوع از پرانتزی شدن زانوها، اصطلاح فیزیولوژیک بودن به کار می رود. این وضعیت معمولاً تا هیجده ماهگی برطرف می شود و بنابراین نیاز به درمان خاصی ندارد. عقیده بر این است که چنین وضعیتی (پرانتزی شدن فیزیولوژیک) در کودکانی که زودتر از حالت طبیعی راه می افتند شایع تر است.
درجات خفیف پرانتزی شدن در اطفال شایع است. این نوع تغییر به درمان نیازی ندارد. البته اگر تغییر شکل ایجاد شده تا پایان دوران کودکی اصلاح نشده باشد نیاز به درمان دارد.
wiki: پای پرانتزی