پسر نیر و برادر زاده و سردار طالوت اولین پادشاه یهود
ابنیر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ابنیر. [ اَ ] ( اِخ ) ( پدر نور ) پسر نیر و برادرزاده و سردار طالوت اولین پادشاه یهود.
دانشنامه آزاد فارسی
اَبنِیْر (ح قرن ۱۱پ م)(Abner)
(در عبری به معنی «پدر نور») در عهد عتیق۱، پسرعمو و سردار سپاه شائول۲. پس از مرگ شائول، ابنیر پسر او، اِیشبوشَت۳، را شاه خواند. وی برای رفع اختلاف دو مدعی، اِیشبوشَت و داود۴، در هبرون۵ به دیدار داود رفت. همان جا با نیرنگِ یوآب۶ (خواهرزاده و سپهسالار لشکر داود)، که برادر کوچکش عَسائیل۷ به دست ابنیر در جنگ کشته شده بود، به قتل رسید.
(در عبری به معنی «پدر نور») در عهد عتیق۱، پسرعمو و سردار سپاه شائول۲. پس از مرگ شائول، ابنیر پسر او، اِیشبوشَت۳، را شاه خواند. وی برای رفع اختلاف دو مدعی، اِیشبوشَت و داود۴، در هبرون۵ به دیدار داود رفت. همان جا با نیرنگِ یوآب۶ (خواهرزاده و سپهسالار لشکر داود)، که برادر کوچکش عَسائیل۷ به دست ابنیر در جنگ کشته شده بود، به قتل رسید.
wikijoo: ابنیر
کلمات دیگر: