درخت گاه شماری

مطالعه و تحلیل حلقه های رشد سالانهٔ درختان و استفاده از آن ها برای تعیین تغییرات اقلیمی در دوره های گذشته و تحقیقات باستان شناختی را درخت گاه شماری (dendrochronology) یا تحلیل حلقهٔ درخت (tree-ring analysis) می گویند.
درخت اقلیم شناسی
این روش، روشی برای دوران شناسی و مطالعه قدمت محیط از روی حلقه های شکل گرفته در چوب تنه درختان است. همچنین با استفاده از این روش می توان تغییرات آب و هوایی گذشته را که به وسیله حلقه های رشد سالیانه درختان ثبت می شوند را مطالعه کرد.
اولین بار ای. ئی. داگلاس روش سالیابی رشد حلقه های درختان را ارائه کرد. نتایج بررسی های داگلاس نشان دهندهٔ درصد رشد منظم و متناسب با دیگر حلقه های درختان برای دوره های زمانی طولانی بود. آگاهی از پیروی درختان از یک الگوی رشد منظم، داگلاس را ترغیب کرد تا نمونه های چوب با قدمت نامعلوم را در مقایسه با پهنای حلقه های درختانی با قدمت مشخص سالیابی کند. وی در دههٔ ۱۹۲۰ سالیابی رشد حلقه های درختان را به عنوان یکی از کاربردهای این حوزهٔ علمی معرفی کرد. در دههٔ ۱۹۴۰ هوبر نخستین کسی بود که در اروپا در این زمینه شروع به کار کرد و به موفقیت های مهمی رسید.
این روش سالیابی بر اساس چهار پیش فرض زیست شناختی بنا شده است: