رایحه درمانی

استفاده از بوها و روغن های خاص برای رسیدن به یک میل فیزیکی یا حالت احساسی مطلوب یا کمک به درمان یک بیماری را رایحه درمانی یا عطردرمانی می گویند. رایحه درمانی یکی از شاخه های پزشکی جایگزین (آلترناتیو) به شمار می آید.
ظرف برگ خشک
رایحه درمانی شاخه ای از طب گیاهی است که در آن از برخی روغن های گیاهی، به صورت استنشاقی یا همراه با ماساژ، به صورت موضعی (حمام یا کمپرس)، استفاده می شود. استفاده از روغن عصاره ای گیاهان برای حمایت و تعادل ذهن، بدن و روح و روان از جنبه های رایحه درمانی است.
بر اساس یک باور قدیمی روغن های معطر می توانند برای تسکین درد، کاهش اضطراب و به عنوان خواب آور استفاده شود. هر روغن از ترکیبات شیمیایی زیادی تشکیل شده و خواص درمانی ویژه به خود دارد. مانند آلدئیدها که به عنوان آرام بخش عمل می کنند و کتن ها که می توانند موکولیتیک باشند و ترپن ها که عملی مانند کورتیزون دارند. این مواد شیمیایی (فنل ها، کتن ها، ترپن ها) اگر به میزان زیاد مورد استفاده قرار گیرند یا در بیماران بدحال به کار گرفته شوند می توانند ایجاد مسمومیت کنند. گاهی مسمومیت به عنوان یک تأثیر مضر ناشی از این روغن ها می تواند به اشکال مختلف همانند سردرد خفیف یا میگرن شدید و زوزه گوش و سرگیجه تبدیل شود. این روغن ها گاهی سبب اختلال در بویایی، تهوع، التهاب پوستی و تپش قلب می شوند.
بر اساس مطالعات موجود اکلیل کوهی باعث ایجاد صرع در افراد با سابقه فامیلی می شود. مطالعه ای که بر روی ۹ بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام شده نشان داده است که روغن های معطر می توانند سبب کاهش علائم این بیماری از جمله بهبود درد و بهبود خشک شدن مفاصل در فرد گردد.