خنفساء

خنفساء. [ خ ُ ف ُ ] ( ع اِ ) جانوری گندبوی که خبزدوک گویند. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). بهندی آن را گیرونده می نامند. ( از آنندراج ). خُنفَس. خِنفِس. خُنفَسه. خُنفُسَه. خبزدو.( صحاح الفرس ). خبزدوکه. ( بحر الجواهر ). خبزدوک ماده. ( زمخشری ). ام الاسود. ام الفسوة. ام اللجاج. ام النتن. ( المرصع ). سرگین غلطانک. ( غیاث اللغات ). گوزده. خبزدوک. سرگین گردان ماده. فاسیا. فاسیه. تسنیه. گوگال. خاله سوسکه. نوعی جُعَل. خرچسونه. ( یادداشت بخط مؤلف ).خبزدو. ( ذخیره خوارزمشاهی ). ج ، خنافس :
مگس و خنفسا حمار قبان
همه با جان و مهر و مه بی جان.پارسا را چه لذت از عشرت
خنفسا را چه نسبت از عطار.بسان ابرص و حربا و خنفسا و جُعَل.به خنفساء چه کنی وصف نافه اذفر.