قضیه عدم امکان ارو

نظریه عدم امکان ارو یا پارادوکس ارو در تئوری انتخاب اجتماعی بیان می کند که وقتی رای دهندگان سه یا بیش از سه انتخاب دارند هیچ سیستم رای گیری ای نمی تواند ترجیحات افراد را با یک مجموعه معیارهای مشخص به رتبه بندی جامعه منتقل کند.
باید این کار را طوری انجام دهد که به یک رتبه بندی کامل و منفرد از ترجیحات برای جامعه بینجامد.
باید به طور مشخص هر بار که ترجیحات رای دهنده ها به طور مشابهی بیان می شود رتبه بندی یکسانی را بدهد.
این معیارها دامنه نامحدود، عدم دیکتاتوری، کارایی پارتو و استقلال از گزینه های نامربوط (استقلال دوبه دو) نامیده می شوند.
به طور خلاصه هیچ سیستم رای گیری عادلانه ای که این سه شاخص را تأمین کند، نمی تواند طراحی شود:
ارو این تئوری را در پایان نامه دکتری خود و همچنین در کتابش با نام «انتخاب اجتماعی و ارزش های فردی» مطرح کرد. مقاله اصلی «یک مشکل در مفهوم رفاه اجتماعی» نام دارد.