شبکه خصوصیدر معماری آدرس دهی اینترنت، شبکه خصوصی شبکه ای است که از آدرس های IP خصوصی استفاده می کند که در RFC1918 و RFC4193 آمده است. این آدرس ها عموماً برای شبکه های محلی خانگی، اداری و شرکتی زمانی که آدرس های جهانی قانونی نیستند یا برای برنامه های مخصوص شبکه در دسترس نمی باشند استفاده می شود. تحتIPV4 آدرس IP خصوصی در اصل در تلاش برای به تأخیر انداختن پر شدن IPV4 تعریف شدند اما همچنان یکی از ویژگی های IPV6 هم هستند. این آدرس ها به عنوان خصوصی بخش بندی می شوند زیرا آن ها به صورت جهانی تعیین نشده اند. یعنی این که آن ها به هیچ سازمان خاصی اختصاص ندارند و بسته هایی که با آن ها آدرس دهی شده اند نمی توانند به اینترنت راه یابند. هر کس می تواند بدون این که از یک سازمان ثبت اینترنت منطقه ای مجوز بگیرد از آن ها استفاده کند. اگر یک همچنین شبکه ای نیاز به وصل شدن به اینترنت داشته باشد. باید یا از NAT یا از یک سرور بروکس استفاده کند.
سازمان IETF سازمان تخصیص شماره های اینترنت را راهنمایی کرده است تا IPهای زیر را برای شبکه های خصوصی همان طور که در RFC1918 آمده است رزرو کند. آدرس بندی باکلاس به صورت مطلق و انعطاف ناپذیر است و از زمان پیاده سازی مسیریابی بین منطقه ای بدون کلاس(CIDR) استفاده نشده است.برای مثال در حالی که ۸/۰. ۰. ۰. ۰.۱ یک کلاس تک A بود الان به شبک های کوچکتر ۱۱۶ و ۱۲۴ تقسیم می شود. در آوریل 2012، IANA باز، آدرس ۱۰۰٫۶۴٫۰.۰/۱۰ را برای استفاده در سناریوهای حامل NAT در RFC6598 تخصیص داد.
مفهوم شبکه های خصوصی و رزرو کردن آدرس خاص برای چنین شبکه هایی به محصول بعدی IP یعنی IPV6 هم منتقل شده است، بلوک آدرس fcoo::0/7 بوسیلهٔ INAN همانطور که در RFCI+193 توضیح داده شده است رزرو شده است.این آدرس ها آدرس های محلی تک نامیده می شوند(ULA) آن ها به عنوان unicast تعریف می شوند و شامل یک شماره ۴۰ بیتی رندوم برای جلوگیری از تصادم در موردی که دو شبکه خصوصی به هم وصل شده اند می باشند. برخلاف این که ذاتاً به صورت محلی استفاده می شوند محدوده IPV6 آدرس های محلی تک جهانی است.یک استاندارد اولیه استفاده از آدرس های«site-local» در بازهٔ feco::/10 را در نظر می گرفت اما بخاطر نگرانی های عمده در مورد مقیاس پذیری و تعریف نه چندان غنی از این که Site چه چیزی را در نظر دارد استفاده از آن از سپتامبر ۲۰۰۴ بوسیلهٔ RFC3879 بی فایده احساس شده است.
نوع دیگری از شبکه بندی خصوصی از بازهٔ آدرس لینک محلی استفاده می کند. اعتبار آدرس های لینک محلی به یک Iink محدود می شود: برای مثال به تمام کامپیوترهایی که به یک سوئیچ وصل اند یا به یک شبکه وایرلس متصل اند. میزبان های دو طرف یک پل (bridge) هم بر روی یک لینک هستند در حالی که میزبان های در دو طرف یک روتر بر روی لینک های متفاوت اند.
سازمان IETF سازمان تخصیص شماره های اینترنت را راهنمایی کرده است تا IPهای زیر را برای شبکه های خصوصی همان طور که در RFC1918 آمده است رزرو کند. آدرس بندی باکلاس به صورت مطلق و انعطاف ناپذیر است و از زمان پیاده سازی مسیریابی بین منطقه ای بدون کلاس(CIDR) استفاده نشده است.برای مثال در حالی که ۸/۰. ۰. ۰. ۰.۱ یک کلاس تک A بود الان به شبک های کوچکتر ۱۱۶ و ۱۲۴ تقسیم می شود. در آوریل 2012، IANA باز، آدرس ۱۰۰٫۶۴٫۰.۰/۱۰ را برای استفاده در سناریوهای حامل NAT در RFC6598 تخصیص داد.
مفهوم شبکه های خصوصی و رزرو کردن آدرس خاص برای چنین شبکه هایی به محصول بعدی IP یعنی IPV6 هم منتقل شده است، بلوک آدرس fcoo::0/7 بوسیلهٔ INAN همانطور که در RFCI+193 توضیح داده شده است رزرو شده است.این آدرس ها آدرس های محلی تک نامیده می شوند(ULA) آن ها به عنوان unicast تعریف می شوند و شامل یک شماره ۴۰ بیتی رندوم برای جلوگیری از تصادم در موردی که دو شبکه خصوصی به هم وصل شده اند می باشند. برخلاف این که ذاتاً به صورت محلی استفاده می شوند محدوده IPV6 آدرس های محلی تک جهانی است.یک استاندارد اولیه استفاده از آدرس های«site-local» در بازهٔ feco::/10 را در نظر می گرفت اما بخاطر نگرانی های عمده در مورد مقیاس پذیری و تعریف نه چندان غنی از این که Site چه چیزی را در نظر دارد استفاده از آن از سپتامبر ۲۰۰۴ بوسیلهٔ RFC3879 بی فایده احساس شده است.
نوع دیگری از شبکه بندی خصوصی از بازهٔ آدرس لینک محلی استفاده می کند. اعتبار آدرس های لینک محلی به یک Iink محدود می شود: برای مثال به تمام کامپیوترهایی که به یک سوئیچ وصل اند یا به یک شبکه وایرلس متصل اند. میزبان های دو طرف یک پل (bridge) هم بر روی یک لینک هستند در حالی که میزبان های در دو طرف یک روتر بر روی لینک های متفاوت اند.
wiki: شبکه خصوصی