شبکه باس

توپولوژی شبکه خطی نوعی از معماری شبکه است که در آن مجموعه ای از کارخواه یا کلاینت ها از طریق یک خط ارتباطی مشترک که معمولاً باس خوانده می شود، به یکدیگر متصل می شوند. در دنیای کامپیوتر تعدادی متعددی از معماری باس وجود دارد. برای مثال در معماری مادربورد نیز ما همین مدل را می بینیم.
امکان پیاده سازی و توسعه آسان
امکان نصب آسان
مناسب برای شبکه های موقتی و کوچکی که نیازی به سرعت بالا ندارند.
هزینه پایینتر نسبت به دیگر توپولوژی ها (البته در سال های اخیر با ظهور سخت افزارهایی نظیر سوئیچ، این نوع توپولوژی اهمیت کمتری پیدا کرده است.)
مقرون به صرفه؛ تنها نیاز به یک کابل دارد.
قابلیت کشف سریع نقص در کابل ها.
شبکه های خطی آسان ترین راه برای متصل کردن چندین رایانه به یکدیگرند، اما زمانی که دو رایانه قصد ارسال هم زمان اطلاعات بر روی یک گذرگاه را دارند ممکن است مشکلاتی در این نوع شبکه ها به وجود بیاید. این نوع سیستم ها که از معماری شبکه خطی استفاده می کنند، از تکنیک هایی برای مدیریت و پیشگیری از تصادم استفاده می کنند. یکی از این تکنیک ها CSMA/CD می باشد که مدیریت دسترسی به منابع موجود بر روی یک خط مشترک (Shared Bus) را بر عهده دارند.
یک شبکه خطی واقعی شبکه ای Passive یا غیرفعال است، به این معنا که رایانه های موجود در شبکه تنها به سیگنال گوش می دهند؛ آن ها وظیفه انتقال سینگال را بر عهده ندارند. با این وجود، بسیاری از شبکه های فعالی که به آن ها نیز واژه "باس" اطلاق می شود، کاربردهای منطقی همانند باس غیرفعال را ارائه می دهند؛ برای مثال، شبکه سوئیچ شده (Switched Ethernet) اگر شبکه ای فیزیکی نباشد، آن را می توان شبکه ای منطقی در نظر گرفت.
با برتری یافتن اترنت سوئیچ شده نسبت به اترنت غیرفعال، شبکه های خطی غیرفعال در شبکه های سیمی به تدریج منسوخ شدند. با این وجود، امروزه تقریباً تمام انواع شبکه های بی سیم را می توان نوعی شبکه خطی غیرفعال نامید، که انتشار رادیویی آن نیز همان رسانه غیرفعال مشترک است.