( آدک ) آداک
قسمی جامه
قسمی جامه
ادک
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ادک . [ اَ دَک ک ] (ع ص ) اسب پهن پشت . (مهذب الاسماء). یا عام است . (منتهی الارب ). ج ، دُک ّ. || شتر بی کوهان یا آنکه کوهانش بلند نبود. (منتهی الارب ). || لاغرسرون . (تاج المصادر بیهقی ).
ادک . [ اَ دَ ] (اِ) قسمی جامه :
چو سنجاب و قاقم ، سمور و فنک
دله صدره روباه و ابلق ادک .
و بعضی را خلعت پوستین ... و الطائی و ادک و غیرها در بر کردند. (دیوان البسه ٔ نظام قاری ص 156).
چو سنجاب و قاقم ، سمور و فنک
دله صدره روباه و ابلق ادک .
نظام قاری (دیوان البسه ص 186).
و بعضی را خلعت پوستین ... و الطائی و ادک و غیرها در بر کردند. (دیوان البسه ٔ نظام قاری ص 156).
ادک . [ اَ دُ ] (اِ) شرم زنان و جانوران دیگر باشد. (از برهان قاطع). چوز.
( آدک ) آدک. [ دَ ] ( اِ ) آداک.
ادک. [ اَ دُ ] ( اِ ) شرم زنان و جانوران دیگر باشد. ( از برهان قاطع ). چوز.
ادک. [ اَ دَک ک ] ( ع ص ) اسب پهن پشت. ( مهذب الاسماء ). یا عام است. ( منتهی الارب ). ج ، دُک . || شتر بی کوهان یا آنکه کوهانش بلند نبود. ( منتهی الارب ). || لاغرسرون. ( تاج المصادر بیهقی ).
ادک. [ اَ دَ ] ( اِ ) قسمی جامه :
چو سنجاب و قاقم ، سمور و فنک
دله صدره روباه و ابلق ادک.
ادک. [ اَ دُ ] ( اِ ) شرم زنان و جانوران دیگر باشد. ( از برهان قاطع ). چوز.
ادک. [ اَ دَک ک ] ( ع ص ) اسب پهن پشت. ( مهذب الاسماء ). یا عام است. ( منتهی الارب ). ج ، دُک . || شتر بی کوهان یا آنکه کوهانش بلند نبود. ( منتهی الارب ). || لاغرسرون. ( تاج المصادر بیهقی ).
ادک. [ اَ دَ ] ( اِ ) قسمی جامه :
چو سنجاب و قاقم ، سمور و فنک
دله صدره روباه و ابلق ادک.
نظام قاری ( دیوان البسه ص 186 ).
و بعضی را خلعت پوستین... و الطائی و ادک و غیرها در بر کردند. ( دیوان البسه نظام قاری ص 156 ).دانشنامه عمومی
اسب پشت پهن.
کلمات دیگر: