اعلامیه آزادی بردگان. اعلامیهٔ آزادی بردگان (به انگلیسی: Emancipation Proclamation) از فرمان های مهم آبراهام لینکلن، شانزدهمین رئیس جمهوری ایالات متحده است که آن را در اوج جنگ داخلی آمریکا صادر کرد و سپس در قانون اساسی ایالات متحده آمریکا مُدوّن ساخت.
این فرمان دو قسمته است.
کنگره آمریکا در ژوئیه ۱۸۶۲ با تصویب قانون دوم توقیف، بردگان را آزاد ساخت. هدف قانون این بود که شورشیان را که تحت رهبری و کنترل برده داران بودند تضعیف کند. این امر نهاد قانونی برده داری را لغو نمی کرد (کاری که اصلاحیهٔ ۱۳ام انجام داد)، اما نشان می دهد که لینکن از حمایت کنگره در آزادسازی بردگانی که تحت مالکیت شورشیان بودند برخوردار بود. لینکلن قانون جدید را از طریق اعلامیهٔ آزادی اجرا کرد.
لینکن به دلیل خاتمه دادن به برده داری در آمریکا مشهور است. دیدگاه های او در مورد نقش دولت فدرال در امر برده داری بسیار پیچیده است. قبل از این که کشورهای هم پیمان از اتحادیه جدا شوند، لینکن با گسترش برده داری در مناطق تاریخی ایالات متحده که تحت قدرت و اختیار کنگره بودند به مبارزه پرداخت. با این حال، او اظهار داشت که دولت فدرال نمی تواند از نظر قانون اساسی برده داری را در ایالت هایی که از قبل برده داری داشتند متوقف سازد (این امر سبب شد لینکلن در امر برده داری فردی میانه رو به حساب آید). در سال های ۱۸۶۱ و ۱۸۶۲، لینکن این مسئله را روشن ساخت که شمال به جنگ تن در داد تا اتحادیه پا برجای بماند نه این که برده داری خاتمه یابد. آزاد کردن برده ها در سال ۱۸۶۲ اقدامی جنگی بود که شورشیان را با از بین بردن پایهٔ اقتصادی قشر هدایت کننده تضعیف می کرد. طرفداران الغای بردگی، لینکلن را به خاطر این که نتوانست برای الغای کامل بردگی موضع بگیرد، مورد انتقاد قرار می دادند. در ۲۲ اوت ۱۸۶۲، چند هفته قبل از امضای اعلامیهٔ آزادی و پس از این که اعلامیه پیش نویس شده بود، لینکلن در جواب مقاله ای از هوراس گریلی که خواستار الغای فوری بردگی شده بود طی نامه ای پاسخ داد:
این فرمان دو قسمته است.
کنگره آمریکا در ژوئیه ۱۸۶۲ با تصویب قانون دوم توقیف، بردگان را آزاد ساخت. هدف قانون این بود که شورشیان را که تحت رهبری و کنترل برده داران بودند تضعیف کند. این امر نهاد قانونی برده داری را لغو نمی کرد (کاری که اصلاحیهٔ ۱۳ام انجام داد)، اما نشان می دهد که لینکن از حمایت کنگره در آزادسازی بردگانی که تحت مالکیت شورشیان بودند برخوردار بود. لینکلن قانون جدید را از طریق اعلامیهٔ آزادی اجرا کرد.
لینکن به دلیل خاتمه دادن به برده داری در آمریکا مشهور است. دیدگاه های او در مورد نقش دولت فدرال در امر برده داری بسیار پیچیده است. قبل از این که کشورهای هم پیمان از اتحادیه جدا شوند، لینکن با گسترش برده داری در مناطق تاریخی ایالات متحده که تحت قدرت و اختیار کنگره بودند به مبارزه پرداخت. با این حال، او اظهار داشت که دولت فدرال نمی تواند از نظر قانون اساسی برده داری را در ایالت هایی که از قبل برده داری داشتند متوقف سازد (این امر سبب شد لینکلن در امر برده داری فردی میانه رو به حساب آید). در سال های ۱۸۶۱ و ۱۸۶۲، لینکن این مسئله را روشن ساخت که شمال به جنگ تن در داد تا اتحادیه پا برجای بماند نه این که برده داری خاتمه یابد. آزاد کردن برده ها در سال ۱۸۶۲ اقدامی جنگی بود که شورشیان را با از بین بردن پایهٔ اقتصادی قشر هدایت کننده تضعیف می کرد. طرفداران الغای بردگی، لینکلن را به خاطر این که نتوانست برای الغای کامل بردگی موضع بگیرد، مورد انتقاد قرار می دادند. در ۲۲ اوت ۱۸۶۲، چند هفته قبل از امضای اعلامیهٔ آزادی و پس از این که اعلامیه پیش نویس شده بود، لینکلن در جواب مقاله ای از هوراس گریلی که خواستار الغای فوری بردگی شده بود طی نامه ای پاسخ داد:
wiki: اعلامیه آزادی بردگان