هبوط ادم

[ویکی فقه] هبوط آدم. یکی از مسائلی که در مورد حضرت آدم (علیه السلام) بحث شده هبوط آن حضرت هست که به چه معناست. در این مقاله به توضیح آن پرداخته شده است.
«هبوط» در لغت به معنای سقوط از بلندی به محل پایین و پست تر و نقیض صعود است.
فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۴، ص۴۴.
در آیات متعددی از قرآن مجید، از اخراج آدم از بهشت و اسکان او در زمین به هبوط تعبیر شده است:۱. «وقلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین؛
بقره/سوره۲، آیه۳۶.
بحث از هبوط آدم و معنای این هبوط در وهله اوّل به این نکته بستگی دارد که بهشتی را که حضرت آدم در آن سکونت داشت چگونه معنا کنیم، آیا این یک بهشت دنیایی بود (زمینی یا برزخی)، یا آخرتی؟ آنچه مسلم است این است که بهشت خلد نبوده است، بر این اساس هبوط، هبوط مقامی است. به هرحال این بحث هم در میان مفسران مطرح شده است و هم در بین فلاسفه و هر یک در این زمینه نظریات و احتمالاتی را بیان فرموده اند و ما در این جا فقط نظریات مفسران را می آوریم.
← نظر طبرسی
...