کلمه جو
صفحه اصلی

یاکوب ادوارد پولاک

دانشنامه عمومی

یاکوب ادوارد پولاک (به آلمانی: Jakob Eduard Polak) (زادهٔ ۱۲ نوامبر ۱۸۱۸ در مورژینا، بوهم - درگذشتهٔ ۸ اکتبر ۱۸۹۱ در وین)، فرزند یک خانوادهٔ بسیار فقیر یهودی بود. او تحصیلات خود را در رشته های پزشکی و مردم نگاری در دانشگاه های وین و پراگ به پایان رساند و در رشتهٔ پزشکی زنان تخصص گرفت. پولاک به دعوت امیرکبیر برای تدریس در دارالفنون همراه با شش استاد دیگرِ اتریشی در سال ۱۲۳۰ ه‍. ق، پیش از گشایش دارالفنون به ایران آمدند. او با تربیت دانش آموزان دارالفنون و تألیف اولین کتب پزشکی مدرن، نقشی کلیدی در معرفی پزشکی نوین به ایران ایفا کرد. دکتر پولاک در سال ۱۲۳۴ ه‍. ق، پس از دکتر کلوله و قبل از استخدام دکتر تولوزان، طبیب مخصوص ناصرالدین شاه بود و پس از ۱۰ سال اقامت در ایران به وطن خود بازگشت.
پولاک در آغاز به زبان فرانسه تدریس می کرد، ولی ضعف ترجمه او را واداشت تا به آموختن زبان فارسی بپردازد. او پس از شش ماه، درس پزشکی خود را به فارسی ارائه کرد.
پولاک کتابی در تشریح نوشته و به کمک میرزامحمدحسین افشار، یکی از شاگردان خود، آن را به فارسی منتشر کرده است و منشأ بسیاری از اصطلاحات و الفاظی است که در تشریح به کار می روند. یک کتاب دیگر هم در جراحی اختصاصیِ چشم و یک راهنمای طب نظامی برای معالجهٔ شایع ترین بیماری های نظامیان ایرانی نوشت. کتاب سفرنامهٔ پولاک را کیکاووس جهانداری به فارسی ترجمه کرده و در انتشارات خوارزمی چاپ شده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] «دکتر یاکوب ادوارد پولاک» در سال ۱۸۱۸ م در منطقه بوهمیای آلمان به دنیا آمد. از اولین پزشکان خارجی بود که به دعوت میرزا تقی خان امیرکبیر وارد ایران شد تا به تدریس پزشکی و جراحی در دارالفنون بپردازد.
وی گرچه معلم طب و جراحی بود، ولی خود سمت خویش را داروسازی نوشته است. ظاهرا استخدام او هم به عنوان معلم داروسازی یا حکمت که مجموعه معلومات طبی آن عصر بوده، صورت گرفته است. کتاب های مهمی نیز در این زمینه به دستیاری شاگردان خود تالیف کرد که معرف همیشگی اوست. او در میانه سال های ۱۸۶۰- ۱۸۵۱ م در ایران زیسته و در سال ۱۸۵۵ م پس از مرگ دکتر کلوله و پیش از استخدام دکتر طلوزان، به عنوان طبیب مخصوص ناصرالدین شاه انجام وظیفه می کرده است.
تالیفات
او پس از ده سال اقامت در ایران به وطن خود بازگشت و کتابی درباره ایران نوشت، به نام «ایران، سرزمین و مردم آن». او علاوه بر این کتاب، آثار دیگری نیز درباره ایران انتشار داده است. او در سال ۱۸۸۳ م بار دیگر به ایران سفر کرد و به مطالعه و تحقیق در منطقه الوند پرداخت.وی در مریض خانه دولتی که نخستین بیمارستان مدرن ایران بود، به کار پزشکی می پرداخت و اولین کتاب مرجع آناتومی را در ایران نوشت که توسط یکی از شاگردانش به نام میرزا محمدحسین افشار به فارسی ترجمه شد.وی در مدتی که در ایران بود، فارسی را فراگرفته و به روانی صحبت می کرد. او به مناطق مختلف ایران سفر کرد و تمام چیزهایی را که می دید، در خاطراتش به رشته تحریر درآورد. کتاب خاطراتش در سال ۱۹۸۲ به فارسی نیز ترجمه شد.
وفات
وی سرانجام در سن ۷۲ سالگی در شهر وین درگذشت. وی از برجسته ترین و تاثیرگذارترین معلمین دارالفنون بود.
منبع
...


کلمات دیگر: