محمدکاظم واله اصفهانی (تولد ۱۱۵۲ ه.ق - درگذشت ح ۱۲۲۹ ه.ق) از خوشنویسان شیوه های تعلیق، نستعلیق و ناخنی است او از شاعران و خوشنویسان اواخر زند، اوایل قاجار به شمار می آید.
«دیوان» شعر
هنر اصلی محمد کاظم واله اصفهانی خوشنویسی است. اگر چه برخی از معاصران و حتی خود او شعرش را نیز ستوده اند، اما بسیاری هم عقیده دارندکه واله درشعر و شاعری همسنگ هم عصران و معاصرانش نیست. او از خوشنویسان نامدار خط تعلیق و سرآمد همه خوشنویسان این رشته بوده است. علاوه بر تعلیق، نستعلیق را نیز خوش می نوشته. مهمتر آنکه در خط «ناخنی» که نوعی خطاطی بدون استفاده از مرکب و بسیار قابل توجه و مشکل است، استاد بوده است.
محمد کاظم درطی سفرهای دوران جوانی که اکثر آن ها در عراق بوده و به کسب کمال و علم و فن کوشیده و درخط و رقاع نیز به استادی رسیده است. به طوری که پس از بازگشت به وطن علاوه بر مهارت فوق العاده ای که درخط کسب کرد، درعلم ریاضی و فن عروض و قافیه هم مدارجی را طی کرده و در این رشته ها نیز صاحب نظر شده است. یکی ازهم دوره ایهای واله، محمد حسین خان صدر اصفهانی بود که دراین هنگام بیگلیر بیگی اصفهان بوده و دوستی عمیقی بین او و واله وجود داشت. محمدحسین خان صدر، حلی را در جنوب باغهای سعادت آباد، به او اختصاص داد و آن را «والهیه» نامید. واله ساختمان کوچک و زیبایی در آن محل بنا کرد وآرامگاهی نیز برای خود ساخت. و تا پایان عمر همان جا زیست.
واله از مشاهیر ادبا و شعرا و خوشنویسان خط تعلیق بود که از فنون عربی و ادبی و حکمت و عرفان نیز بهره ی کافی داشت. وی در ایام پیری، زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار را درک کرد و نزد او و رجال دولت آن زمان صاحب شهرت و حرمت بود.
«دیوان» شعر
هنر اصلی محمد کاظم واله اصفهانی خوشنویسی است. اگر چه برخی از معاصران و حتی خود او شعرش را نیز ستوده اند، اما بسیاری هم عقیده دارندکه واله درشعر و شاعری همسنگ هم عصران و معاصرانش نیست. او از خوشنویسان نامدار خط تعلیق و سرآمد همه خوشنویسان این رشته بوده است. علاوه بر تعلیق، نستعلیق را نیز خوش می نوشته. مهمتر آنکه در خط «ناخنی» که نوعی خطاطی بدون استفاده از مرکب و بسیار قابل توجه و مشکل است، استاد بوده است.
محمد کاظم درطی سفرهای دوران جوانی که اکثر آن ها در عراق بوده و به کسب کمال و علم و فن کوشیده و درخط و رقاع نیز به استادی رسیده است. به طوری که پس از بازگشت به وطن علاوه بر مهارت فوق العاده ای که درخط کسب کرد، درعلم ریاضی و فن عروض و قافیه هم مدارجی را طی کرده و در این رشته ها نیز صاحب نظر شده است. یکی ازهم دوره ایهای واله، محمد حسین خان صدر اصفهانی بود که دراین هنگام بیگلیر بیگی اصفهان بوده و دوستی عمیقی بین او و واله وجود داشت. محمدحسین خان صدر، حلی را در جنوب باغهای سعادت آباد، به او اختصاص داد و آن را «والهیه» نامید. واله ساختمان کوچک و زیبایی در آن محل بنا کرد وآرامگاهی نیز برای خود ساخت. و تا پایان عمر همان جا زیست.
واله از مشاهیر ادبا و شعرا و خوشنویسان خط تعلیق بود که از فنون عربی و ادبی و حکمت و عرفان نیز بهره ی کافی داشت. وی در ایام پیری، زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار را درک کرد و نزد او و رجال دولت آن زمان صاحب شهرت و حرمت بود.
wiki: واله اصفهانی