تکمه گریبان است که در حلقه اندازند تا بسته شود .
گوی گریبان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گوی گریبان. [ ی ِ گ َ ] ( ترکیب اضافی ) تکمه گریبان است که در حلقه اندازند تا بسته شود. ( برهان قاطع ) ( بهار عجم ) ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). دکمه یقه :
گوی گریبان تو چون بنماید فروغ
زرین پردر شود دامن روح الامین.
سعد اکبر بین مرا گوی گریبان آمده.
رکاب پای شیاطین مکن که نیست سزا.
آید از گوی گریبانش ندا اَیْن َ المَفَر.
وز نااهلان تمام دامن درکش.
آه پریشان من گوی گریبان او.
گوی گریبان تو چون بنماید فروغ
زرین پردر شود دامن روح الامین.
خاقانی.
از نشاط آستین بوس امیرالمؤمنین سعد اکبر بین مرا گوی گریبان آمده.
خاقانی.
زری که گوی گریبان جبرئیل سزدرکاب پای شیاطین مکن که نیست سزا.
خاقانی.
دشمنی کز تو گریزان میدود بر سر چو گوی آید از گوی گریبانش ندا اَیْن َ المَفَر.
کمال اسماعیل.
با اهل هنر گوی گریبان بگشای وز نااهلان تمام دامن درکش.
حافظ.
موج خیابان سرو قطره خون تذورآه پریشان من گوی گریبان او.
حکیم زلالی ( از آنندراج ).
جدول کلمات
دگمه
کلمات دیگر: