برگسلیدن. [ ب َ گ ُ س ِ / س َ دَ ] ( مص مرکب ) برگسستن. گسستن. بریدن. گسلیدن. قطع کردن :
مدار ایچ اندیشه بد به دل
همی شادی آرای و غم برگسل.
پی از پارس وز طیسفون برگسل.
به اندیشه بیدار کن چشم دل.
الا ای خریدار مغز سخن
دلت برگسل زین سرای کهن.
کجا نیستش با زبان راست دل.
مدار ایچ اندیشه بد به دل
همی شادی آرای و غم برگسل.
فردوسی.
وگر بیم داری ز خسرو به دل پی از پارس وز طیسفون برگسل.
فردوسی.
پدر گفت کز بدگمان برگسل به اندیشه بیدار کن چشم دل.
فردوسی.
- دل برگسلیدن ؛ دل برداشتن. چشم پوشیدن : الا ای خریدار مغز سخن
دلت برگسل زین سرای کهن.
فردوسی.
که دل را ز مهر کسی برگسل کجا نیستش با زبان راست دل.
فردوسی.
و رجوع به گسستن و گسلیدن و برگسستن شود.