نامی از نامهای عرب
ادیه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ادیه . [ اَ دَی ْه ْ ] (ع اِ) یَدَیْه : قطع اﷲ اَدیه ؛ خدا ببرد هر دو دست او را.
ادیه . [ اُ دَی ْ ی َ ] (اِخ ) نامی از نامهای عرب از جمله نام پدر عروه ٔ شاعر.
ادیة. [ اَدی ی َ ] (ع ص ) تأنیث اَدی : غنم ادیّة؛ ای قلیلة.
( ادیة ) ادیة. [ اَدی ی َ ] ( ع ص ) تأنیث اَدی : غنم ادیّة؛ ای قلیلة.
ادیه. [ اَ دَی ْه ْ ] ( ع اِ ) یَدَیْه : قطع اﷲ اَدیه ؛ خدا ببرد هر دو دست او را.
ادیه. [ اُ دَی ْ ی َ ] ( اِخ ) نامی از نامهای عرب از جمله نام پدر عروه شاعر.
ادیه. [ اَ دَی ْه ْ ] ( ع اِ ) یَدَیْه : قطع اﷲ اَدیه ؛ خدا ببرد هر دو دست او را.
ادیه. [ اُ دَی ْ ی َ ] ( اِخ ) نامی از نامهای عرب از جمله نام پدر عروه شاعر.
کلمات دیگر: