ابتکار عمل

در سیاست، ابزاری است که براساس آن رأی دهندگان قانون اساسی نقش مستقیمی در وضع قانون ایفا می کنند. متقاضیان می توانند با امضای عرضِ حالی طرح قانون را پیشنهاد کنند و برای هیئت مقننه بفرستند. قانون مصوب هیئت مقننه را نیز می توان به همه پرسی۱ گذاشت. در این صورت، این قانون زمانی قابل اجراست که رأی دهندگان با آن موافقت کرده باشند. سوئیس اولین کشوری است که این روش را مورد استفاده قرار داده است.