بار کردن

حمل , وزن
عبء , علبة

حمل بار کردن

بار کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) حمل. ( در تداول گناباد خراسان و بسیاری از شهرها نیز به این معنی آمده است ). بار بر ستور نهادن. بار بر پشت خر و استر و مانند آن نهادن : قاطرها را بار کردن. حمل کردن. ( ناظم الاطباء: بار ): کرب الناقة کروباً؛ بار کردن ناقه را. ( منتهی الارب ) :
شتر بارکرده بدیبای چین
بیاراسته پشت اسبان بزین.بیاورد آنگه شتر دو هزار
همه باژ قنوج کردند بار.همان جامه و تخت و اسب و ستام
ز پوشیدنیها که بردند نام
چنان هم شتروارهابار کرد [ خسرو پرویز ]
از آن ده شتر بار دینار کرد
ببخشید بر فیلسوفان روم
برفتند شادان از آن مرز و بوم.شتر سی هزار از درم بار کرد
دگر نیم ازین بار دینار کرد.بفرمود تا خزینه های روی زمین را بر ستوران بار کردند. ( قصص الانبیاء ).
خواجه چین که ناقه بار کند
مشک را ز انگژه حصار کند.کنند آن هیونان از آن سنگ بار
نمانند خود را در آن سنگسار.راه در گنجدان غار کنند
گنج بیرون برند و بار کنند.خمدان را بار کرده ایم و کسی نیست که هیزم جمع آرد. ( انیس الطالبین نسخه خطی کتابخانه مؤلف ص 31 ).
در زلف چین فکند و مرا دل ز دست برد
چون شام بشکفد سفری بار می کند. || تحمیل کردن. || بر دیگدان نهادن و آتش در زیر افروختن طعامی را: دیگ را،دیزی را بار گذاشت.
- بار خود را بار کردن ؛ تمتعی هر چه بیشتر بردن. سود بسیار بحاصل کردن. رجوع به «بار»شود.
- بار کردن کسی را ؛ سخنان زشت گفتن او را: بارش کرد.
|| لشکر را صف صف کردن. ( ناظم الاطباء: بار ).

{load} [رایانه و فنّاوری اطلاعات] 1. در برنامه نویسی، کپی کردن داده ها از حافظۀ اصلی به ثبات داده ها 2. کپی کردن برنامه ای از یک افزارۀ ذخیره سازی به حافظه برای اجرا