کنایه از لب معشوق و سخن گفتن وی .
لعل درفشان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
لعل درفشان. [ ل َ ل ِ دُ ف َ / ف ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه است از لب معشوق و سخن گفتن وی :
بی تو با چشم خون فشان هر شب
در غم لعل درفشان توام.
بی تو با چشم خون فشان هر شب
در غم لعل درفشان توام.
عطار.
کلمات دیگر: