<div class="boxBd">گستاخ گوی. [ گ ُ ] ( نف مرکب ) بی محاباگوی و بی صرفه گوی. ( آنندراج ) : <br>از آن بوالفضولان گستاخ گوی <br>وز آن بوالحکیمان دیوانه خوی.<div class="au">نظامی ( از آنندراج ).</div></div>

گستاخ گوی. [ گ ُ ] ( نف مرکب ) بی محاباگوی و بی صرفه گوی. ( آنندراج ) : از آن بوالفضولان گستاخ گوی وز آن بوالحکیمان دیوانه خوی. نظامی ( از آنندراج ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd"><b>( گستاخ گو ی )</b> ( صفت ) ۱ - گستاخ زبان.۲ - بیهوده گو : ازان بوالفضولان گستاخ گوی وزان بوالحگیمان دیوانه خوی ... ( نظامی )</div>

( گستاخ گو ی ) ( صفت ) ۱ - گستاخ زبان.۲ - بیهوده گو : ازان بوالفضولان گستاخ گوی وزان بوالحگیمان دیوانه خوی ... ( نظامی )

گستاخ گو ی

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا