قرظی

قرظی . [ ق َ رَ ] (اِخ ) عبدالرحمان بن سعدبن عمار. از محدثان و از خاندان سعد قراظ مؤذن پیغمبر است . وی از پدران خود روایت کند و ابوبکر حمیدی و اسحاق طالقانی از او روایت دارند. (انساب سمعانی ).

قرظی . [ ق َ رَ ] (اِخ ) محمدبن عماربن سعد قراظ. از محدثان است . وی از ابوحریره روایت کند و فرزند فرزندش محمدبن عماربن حفص ، و عمربن عبدالرحمان بن اسد از او روایت کنند. (انساب سمعانی ).

قرظی . [ ق َ رَ ] (اِخ )محمدبن عماربن جعفربن عمربن سعد قراظ، معروف به کشاکش . از راویان است . وی از عم خود و شریک بن عبداﷲبن ابونمر روایت کند و معن بن عیسی و ابوعامر عقدی و سعیدبن منصور و گروهی دیگر از او روایت دارند. احمدبن حنبل گوید: در روایات وی باکی نیست . (انساب سمعانی ).

قرظی . [ ق َ رَ ] (ص نسبی ) نسبت است به سعدبن عاید قراظ. (انساب سمعانی ). رجوع به قراظ شود. || نسبت است به قَرَظ. (منتهی الارب ).

قرظی . [ ق َ رَ ظی ی ] (ع ص نسبی ) (کبش ...) کبش جهنی . قچقار یمنی ، بدان جهت که یمن روئیدن گاه قرظ است . (منتهی الارب ).