کارتاژ باستان

کارتاژ (پونی: Qart-ḥadašt، به معنای «شهر جدید»؛ لاتین: Carthāgō) یک دولت فینیقی بود که در قرون هفتم تا سوم پیش از میلاد بر بخش هایی از حوضه مدیترانه فرمان راند که امروز این دوران به امپراتوری کارتاژ معروف است. این دولت بخش های وسیعی از سواحل جنوبی و جنوب غربی مدیترانه و برای مدتی بخش هایی از شبه جزیره ایبری را شامل می شد.
کارتاژ
ایبری کارتاژ
فینیقی ها کارتاژ را در سال ۸۱۴ پیش از میلاد بنا نهادند که در ابتدا یکی از سرزمین های تحت فرمان دولت صور (در لبنان امروزی) بود. این شهر در ۶۵۰ پیش از میلاد استقلال خود را به دست آورد و به مرور، تمامی مناطق فینیقی غرب مدیترانه را زیر فرمان خود درآورد و تا قرن سوم پیش از میلاد بر آنان حکومت کرد. در اوج شکوه خود، کارتاژ یکی از مراکز بزرگ تجاری منطقه بود.
برای بیشتر تاریخ خود، کارتاژ با یونانیانِ ساکن در سیسیل و پس از آن جمهوری روم در ستیز بود. همین تنش ها منجر به آغاز یک سری جنگ هایی که به «جنگ های سیسیلی» معروف هستند و بیشتر از سه قرن طول کشیدند، شد. پس از آن بود که جنگ های مشهور پونی میان دو دولت شهر مهم مدیترانه، یعنی روم و کارتاژ آغاز شد که بیشتر از صد سال به طول انجامید. سرانجام، در سال ۱۴۶ پیش از میلاد و در پایان سومین و آخرین جنگ پونی، نیروهای رومی وارد کارتاژ شدند و آن را ویران کردند. هرچند بعدها شهر به عنوان یکی از استان های رومی بازسازی شد. با سقوط کارتاژ، همه مناطق تحت فرمانش و همه سرزمین های فینیقی تحت فرمان رومیان درآمدند.