کلمه جو
صفحه اصلی

خوا

فرهنگ فارسی

خواه خواهی .
خلو شکم از طعام یا رعاف

لغت نامه دهخدا

خوا. [ خ َ ] ( اِ ) گوشت باشد که بعربی لحم گویند. ( از برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ).

خوا. [ خ ُ ] ( اِ ) قوت. ( ناظم الاطباء ). آنچه روز بدان گذرانند. خوراک به اندازه روز. قوت لایموت. ( برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ) ( از انجمن آرای ناصری ) ( از آنندراج ).

خوا. [ خ ِ ] ( اِ ) لذت. چاشنی. ذوق. مزه. ( منتهی الارب ) ( از برهان قاطع ) : و اما شکر در درون بی خوابی و مرارتی هست که اگر همه شکرها مردنیا بدو فرودهی همه بی خوا شود. ( از جنگ خطی مورخ 651 ).

خوا. [ خ َ ] ( ع اِ ) خلو شکم از طعام. ( منتهی الارب ). || رعاف. ( منتهی الارب ).

خوا. [ خ َ / خ ُ ] ( اِخ ) از روزهای عربان. منه : یوم خوا.

خوا. [ خ ِ ] (اِ) لذت . چاشنی . ذوق . مزه . (منتهی الارب ) (از برهان قاطع) : و اما شکر در درون بی خوابی و مرارتی هست که اگر همه شکرها مردنیا بدو فرودهی همه بی خوا شود. (از جنگ خطی مورخ 651).


خوا. [ خ ُ ] (اِ) قوت . (ناظم الاطباء). آنچه روز بدان گذرانند. خوراک به اندازه ٔ روز. قوت لایموت . (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از انجمن آرای ناصری ) (از آنندراج ).


خوا. [ خ َ ] (اِ) گوشت باشد که بعربی لحم گویند. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء).


خوا. [ خ َ ] (ع اِ) خلو شکم از طعام . (منتهی الارب ). || رعاف . (منتهی الارب ).


خوا. [ خ َ / خ ُ ] (اِخ ) از روزهای عربان . منه : یوم خوا.



کلمات دیگر: