( مصدر ) باران آمدن
باران باریدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باران باریدن.[ دَ ] ( مص مرکب ) نزول باران. فرود آمدن باران. باریدن باران. فروریختن باران. باران آمدن :
عجب که بیخ محبت نمیدهد بارم
که بر وی اینهمه باران شوق میبارم.
عجب که بیخ محبت نمیدهد بارم
که بر وی اینهمه باران شوق میبارم.
سعدی ( طیبات ).
واژه نامه بختیاریکا
دَر وَندِن؛ دَر ریدِن
کلمات دیگر: