وزنه برداری

وزنه برداری ورزشی است که در آن ورزشکار هالتری با سنگین ترین وزن ممکن را بالای سر می برد. مسابقات وزنه برداری در دو رقابت یک ضرب و دوضرب انجام می شود و در هر بخش وزنه بردار حق انجام سه حرکت را دارد.موفقیت در وزنه برداری فقط به قدرت بدنی بستگی ندارد. توانایی های پرتابی بدن (قدرت انفجاری) برای اجرای سریع حرکت در موفقیت وزنه برداران نقش دارد و حرکات وزنه برداری در مقایسه با حرکات قدرتی دیگر از جابجایی بیشتر و دامنه حرکتی وسیعتری تشکیل می شوند.
یکضرب وزنه ها با یک حرکت از زمین تا بالای سر انتقال داده می شود.
دوضرب این حرکت در دو مرحله انجام می شود:
مرحله اول: از زمین تا روی سینه
مرحله دوم: از روی سینه تا بالای سر
این ورزش از نخستین دوره بازی های المپیک (۱۸۹۶) جزو رشته های المپیکی بود اما وزنه برداری زنان از المپیک ۲۰۰۰ سیدنی وارد برنامه المپیک شد. اکنون وزنه برداری در بخش مردان در هشت وزن و در زنان در هفت وزن برگزار می شود.
مجموع حرکت یکضرب و دوضرب به عنوان رده بندی نهایی در نظر گرفته می شود.
رقابت ورزشکاران بر اساس وزن بدن آن ها بوده و از ماه نوامبر ۲۰۱۸ تاکنون رده های وزنی به صورت زیر است:

وزنه برداری (weightlifting)
ورزش بلندکردن وزنه های بسیار سنگین. وزنه بردار باید سنگین ترین وزنۀ ممکن را از روی زمین بلند کند و آن را چند ثانیه بالای سر نگه دارد تا از سوی داوران تأیید شود. مسابقات بین المللی وزنه برداری در دو حرکت معمول و استاندارد برگزار می شود: یک ضربو دوضرب. در حرکت یک ضرب، وزنه بردار باید میلۀ شامل وزنه ها را با دست های کشیده در حرکتی بدون وقفه از روی زمین بلند کند و آن را دو ثانیه بالای سر نگه دارد. حرکت دوضرب در دو مرحله انجام می شود؛ ابتدا وزنه بردار وزنه را از زمین بلند می کند و به حالت ایستاده آن را روی سینه قرار می دهد و در حرکت بعدی وزنه را بالای سر می برد که مجموع این دو حرکت در نظر گرفته می شود. فدراسیون بین المللی وزنه برداری در ۱۹۲۰ تأسیس شد؛ امّا مسابقات وزنه برداری جهانی نخستین بار در ۱۸۹۱ برگزار شد. نخستین دورۀ مسابقات جهانی وزنه برداری بانوان در ۱۹۸۷ در فلوریدای امریکا انجام شد.