لنبان

لنبان . [ لَم ْ ](ص ، اِ) زنی را گویند که از قحبگی و فاحشگی گذشته به قیادت و قوادگی مشغول باشد. یعنی کنیزها و دخترخانها به هم رساند و به قحبگی اندازد. (برهان ). صاحب آنندراج گوید: لنبان ترکیبی است از لَن به معنی آلت تناسل رجال و دیگر بان که افاده ٔ معنی محافظ و نگهبان و مراقب کند :
ملامتشان مرا میداشت گفتی
چو مهمانی به بنگاه عروسان
به خود گفتم عجب نبود که نفرت
کنند از صحبت لنبان لبیبان .

نزاری .

لنبان . [ لُم ْ ] (اِخ ) نام محله ای به اصفهان . نام محلتی در مرکز اسپاهان . رفیعالدین شاعر ازآنجاست . یاقوت گوید: ده بزرگی است به اصفهان و آن را دروازه ای باشد که بدان شهرت یافته (و هنوز برجاست ). کمال اسماعیل در مدح رئیس لنبان گفته :
تا زبانم به کام جنبان است
در ثنای رئیس لنبان است .

(از جهانگیری ).

لنبان ( به ضم لام و سکون نون ) : نام محله ای در اصفهان. لنبان از روستاهای حومه اصفهان در قبل از اسلام بوده و پس از اسلام به آبادی و جمعیت آن افزوده شده و به شهر پیوسته است. عده ی بسیاری از شاعران و دانشمندان به این محله منسوب هستند . از جمله رفیع الدین عبدالعزیز لنبانی ، رفیع الدین مسعود لنبانی ، جمال لنبانی ، شمس لنبانی ، درویش صالح لنبانی ، عباسعلی خرم لنبانی ، ابو منصور معمر بن احمد اصفهانی لنبانی و غیره.
خاندان آل ترکه و خاندان سادات بهشتی در این محله ساکن بوده اند. آثار تاریخی این محله مسجد لنبان شهرت فراوان دارد. حمام تاریخی لنبان در حدود ۱۳۷۹ ه. ش. تخریب و نابود شد. قبرستان لنبان که آرامگاه خاندان ترکه و آرامگاه ابوتراب خوشنویس اصفهانی و فرزندش محمد صالح اصفهانی در آنجا بوده است ؛ نیز اکنون وجود ندارد و از بین رفته است .