(وَ ) [ ع . ] (ص نسب . ) تنها، یکتا.
وحدانی
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
وحدانی. [ وَ نی ی ] ( ع ص ) آنکه تنهایی گزیند و از مردم دوری کند. ( المنجد ). مفارقت کننده از جماعت و منفرد به نفس. ( اقرب الموارد ).
فرهنگ عمید
تنها، یکتا.
دانشنامه عمومی
بی همتا، یگانه.
کلمات دیگر: