لفچه

( اسم ) ۱- لب گنده و ستبر : دندان چون صدف کرده دهان معدن لولو و زلفچه بیفشانده بسی لولو شهوار . ( منوچهری . د .لغ. ) ۲- گوشت بی استخوان : سر زنگیان را در آرد ببند خورد چون سر لفچ. گوسفند . ( نظامی رشیدی )
لفچ . لب گنده

(لَ چِ ) (اِ. ) = لفچ . لفج . لفجن : ۱ - لب گنده . ۲ - گوشت بی استخوان .

لفچه. [ ل َ چ َ/ چ ِ ] ( اِ ) لفچ. ( جهانگیری ). لب گنده :
دو لفچه چو دو آستن مرد حجازی
دو منخره دو تیره چه سیصد بازی.دندان چو صدف کرده دهان معدن لؤلؤ
وز لفچه بیفشانده بسی لؤلؤ شهوار. || گوشت بی استخوان. ( برهان ) :
بیاورد خوان زیرک هوشمند
بر آن لفچه های سر گوسفند.سر زنگیان را درآرد به بند
خورد چون سر و لفچه گوسفند.|| کله بریان کرده. ( برهان ).

۱. لب ستبر.
۲. گوشت های اطراف پوزۀ گوسفند: بیاورد خوان زیرکِ هوشمند / بر او لفچه های سر گوسفند (نظامی۵: ۷۹۲ ).